Ho Chi Minh
Blijf op de hoogte en volg Bas
01 Januari 2015 | Nederland, De Hoef
Ho Chi Minh oftewel Saigon
Man wat een stad! Zo ontzettend groot en druk ongekend. Om 15:00 kwamen we met de bus aan vanuit Mui Ne (7 uur reizen) en werden we midden in Saigon afgezet. Ik reis nog steeds samen met Sarah uit Zuid Afrika (een nieuwe vriend voor het leven) en we hadden geen hostel. Dus in enorme hitte (32 graden) en een nog veel ergere luchtvochtigheid (onmenselijk) op zoek naar een hostel met een 17kg wegende backpack! Ben ik aardig wat litertjes verloren.
Na drie keer de mispoes (vol of niet naar wens) vonden we de Vietnam Inn Saigon. Heerlijk hostel met een rooftop bar (9e) met prachtig uitzicht over de stad! De eerste avond rustig aan gedaan iedereen was kapot. Wat me meteen opviel waren alle waarschuwingen voor criminelen. In het begin dacht ik dat gebeurd mij niet dus hoppa telefoon en portemonnee gewoon mee (ik weet nu wel beter). In de avond liep ik Chantal Dekker tegen het lijf, die was hier met haar vriend en ik ken haar van school en uit Egmond. Dus even bijgekletst, dat is zo leuk hier omdat je dezelfde dingen doet. Daarna alleen naar huis gelopen en daar stonden ze met zijn 4e in formatie, doordat ik het snel door had kon ik goed handelen, eerst passeren en dan rennen! Gelukkig niks gebeurd.
Heb ik echt geluk gehad? Ja echt, er wordt hier zoveel geroofd bedreigd dat is niet normaal. Alleen op onze kamer al zaten twee canadezen. 1 was onderweg naar het vliegveld voor O&N in Thailand toen zijn tas met paspoort en geld werd gestolen (dag Thailand) en de ander keek s'avonds recht in de loop van een 9mm en dat allemaal binnen 200 meter van ons hostel. Ik heb weinig fotos van Saigon ik wilde geen risico lopen.
De tweede dag stonden de Chi Chu tunnels op het programma en daar keek ik zoals jullie weten echt naar uit! Dus twee uur in een te volle bus zonder airco naar de tunnels. Super gaaf om te zien en de boobytraps waarmee de Viercong werkte waren abnormaal. Echt gruwelijk om dat te zien dat gun je niemand.
Tijdens de tour kan je schieten met geweren, dat was natuurlijk een jongensdroom na jaren Medal of Honor, Call of Duty en Battlefield ging ik nu eindelijk echt zelf schieten! Ik koos de twee meest gebruikte wapens van deze oorlog uit: de M16 (USA) en de AK47 (Vietcong). Super gaaf om te doen, helaas maar tien kogels per geweer, maar echt super vet haha.
De dag na de tunnels naar de Mekong Delta geweest. Een van de rijkere plekken van Vietnam want hier verdienen de mensen, jawel, 5$ dollar per dag. De tour was niet heel boeiend wel leuk om er geweest te zijn.
Dan alweer mijn laatste dag :-( eerst tot de late uurtjes Saigon verkend en de ochtend om 7:30 opgestaan. De strijd met mijn kater keihard aangegaan en dik gewonnen: had nergens last van. Snel de straat op en dingen kopen; souvernirs een nieuwe tas je kent het wel. In de middag waren de dames (sarah plus 3 NLse) er ook klaar voor en gingen we naar het museum.
Ik ben niet zo van de museums, maar ik heb alles gelezen en bekeken en ik moet zeggen dat het me diep heeft geraakt. Met name de kamer over Agent Orange. De foto's zijn echt verschrikkelijk en de bijwerkingen zijn nog steeds merkbaar, het gif komt namelijk in je DNA en daardoor worden er in Vietnam nog steeds mensen met afwijkingen geboren, dat wist niet en als je de fotos zag dan keerde je maag je drie keer om. Echt verschrikkelijk.
Na het museum heb ik echt een uur bij moeten komen. Ik ben wel blij dat ik de tunnels en het museum heb gedaan, als je namelijk 1 van de twee doet krijg je een heel verkeerd beeld. Het museum maakt met name de Amerikanen zwart en na het museum vraag je je af of daar wel mensen wonen, maar als je dan de boobytraps van de Vietcong ernaast zet en je kameraad wordt naast je doorzeeft met stalen peilen, dan wordt je natuurlijk helemaal maf.
Voor beiden geen begrip, maar dit is echt zo een zieke oorlog geweest, zoveel zieker dan ik dacht.
Na het museum nog wat geshopt op de grote markt en toen was het tijd voor afscheid. Ik wil eigenlijk nog jiet weg, zou zo graag de bus naar Canbodja pakken voor nog een paar weken. Laten we zeggen dat dat een goed teken is. Ik heb super genoten, heb nieuwe vrienden gemaakt en een ervaring voor het leven erbij.
Ik hoop jullie snel allemaal te spreken zien. Voor nu bedankt voor het volgend en alvast de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!!'
Man wat een stad! Zo ontzettend groot en druk ongekend. Om 15:00 kwamen we met de bus aan vanuit Mui Ne (7 uur reizen) en werden we midden in Saigon afgezet. Ik reis nog steeds samen met Sarah uit Zuid Afrika (een nieuwe vriend voor het leven) en we hadden geen hostel. Dus in enorme hitte (32 graden) en een nog veel ergere luchtvochtigheid (onmenselijk) op zoek naar een hostel met een 17kg wegende backpack! Ben ik aardig wat litertjes verloren.
Na drie keer de mispoes (vol of niet naar wens) vonden we de Vietnam Inn Saigon. Heerlijk hostel met een rooftop bar (9e) met prachtig uitzicht over de stad! De eerste avond rustig aan gedaan iedereen was kapot. Wat me meteen opviel waren alle waarschuwingen voor criminelen. In het begin dacht ik dat gebeurd mij niet dus hoppa telefoon en portemonnee gewoon mee (ik weet nu wel beter). In de avond liep ik Chantal Dekker tegen het lijf, die was hier met haar vriend en ik ken haar van school en uit Egmond. Dus even bijgekletst, dat is zo leuk hier omdat je dezelfde dingen doet. Daarna alleen naar huis gelopen en daar stonden ze met zijn 4e in formatie, doordat ik het snel door had kon ik goed handelen, eerst passeren en dan rennen! Gelukkig niks gebeurd.
Heb ik echt geluk gehad? Ja echt, er wordt hier zoveel geroofd bedreigd dat is niet normaal. Alleen op onze kamer al zaten twee canadezen. 1 was onderweg naar het vliegveld voor O&N in Thailand toen zijn tas met paspoort en geld werd gestolen (dag Thailand) en de ander keek s'avonds recht in de loop van een 9mm en dat allemaal binnen 200 meter van ons hostel. Ik heb weinig fotos van Saigon ik wilde geen risico lopen.
De tweede dag stonden de Chi Chu tunnels op het programma en daar keek ik zoals jullie weten echt naar uit! Dus twee uur in een te volle bus zonder airco naar de tunnels. Super gaaf om te zien en de boobytraps waarmee de Viercong werkte waren abnormaal. Echt gruwelijk om dat te zien dat gun je niemand.
Tijdens de tour kan je schieten met geweren, dat was natuurlijk een jongensdroom na jaren Medal of Honor, Call of Duty en Battlefield ging ik nu eindelijk echt zelf schieten! Ik koos de twee meest gebruikte wapens van deze oorlog uit: de M16 (USA) en de AK47 (Vietcong). Super gaaf om te doen, helaas maar tien kogels per geweer, maar echt super vet haha.
De dag na de tunnels naar de Mekong Delta geweest. Een van de rijkere plekken van Vietnam want hier verdienen de mensen, jawel, 5$ dollar per dag. De tour was niet heel boeiend wel leuk om er geweest te zijn.
Dan alweer mijn laatste dag :-( eerst tot de late uurtjes Saigon verkend en de ochtend om 7:30 opgestaan. De strijd met mijn kater keihard aangegaan en dik gewonnen: had nergens last van. Snel de straat op en dingen kopen; souvernirs een nieuwe tas je kent het wel. In de middag waren de dames (sarah plus 3 NLse) er ook klaar voor en gingen we naar het museum.
Ik ben niet zo van de museums, maar ik heb alles gelezen en bekeken en ik moet zeggen dat het me diep heeft geraakt. Met name de kamer over Agent Orange. De foto's zijn echt verschrikkelijk en de bijwerkingen zijn nog steeds merkbaar, het gif komt namelijk in je DNA en daardoor worden er in Vietnam nog steeds mensen met afwijkingen geboren, dat wist niet en als je de fotos zag dan keerde je maag je drie keer om. Echt verschrikkelijk.
Na het museum heb ik echt een uur bij moeten komen. Ik ben wel blij dat ik de tunnels en het museum heb gedaan, als je namelijk 1 van de twee doet krijg je een heel verkeerd beeld. Het museum maakt met name de Amerikanen zwart en na het museum vraag je je af of daar wel mensen wonen, maar als je dan de boobytraps van de Vietcong ernaast zet en je kameraad wordt naast je doorzeeft met stalen peilen, dan wordt je natuurlijk helemaal maf.
Voor beiden geen begrip, maar dit is echt zo een zieke oorlog geweest, zoveel zieker dan ik dacht.
Na het museum nog wat geshopt op de grote markt en toen was het tijd voor afscheid. Ik wil eigenlijk nog jiet weg, zou zo graag de bus naar Canbodja pakken voor nog een paar weken. Laten we zeggen dat dat een goed teken is. Ik heb super genoten, heb nieuwe vrienden gemaakt en een ervaring voor het leven erbij.
Ik hoop jullie snel allemaal te spreken zien. Voor nu bedankt voor het volgend en alvast de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!!'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
